ΚΑΡΚIΝΟΣ ΤΟΥ ΠΝΕUΜΟΝΑ
Ο καρκίνος του πνεύμονα αποτελεί καρκίνο της τραχείας, των βρόγχων (αεραγωγός) ή των αεροθυλάκων των πνευμόνων (κυψελίδες).
Ο καρκίνος του πνεύμονα ήταν σπάνια νόσος στις αρχές του 20ού αιώνα, ωστόσο η αύξηση της έκθεσης στον καπνό του τσιγάρου και άλλες αιτίες της νόσου συνέβαλαν σε πανδημία κατά τον 20ό και 21ο αιώνα.
Ο καρκίνος του πνεύμονα αποτελεί πλέον την κύρια αιτία θανάτου από καρκίνο παγκοσμίως σε άνδρες και γυναίκες εξίσου. Τα ποσοστά επιβίωσης ποικίλουν ανάλογα με τον κυτταρικό τύπο του καρκίνου και σε ποιο στάδιο διαγνώστηκε η νόσος.
Συμπτωματα
Τα πιο κοινά συμπτώματα και ενδείξεις καρκίνου του πνεύμονα είναι:
- Βήχας
- Απώλεια βάρους
- Δύσπνοια
- Στηθάγχη
- Πόνος στα οστά
- Βήχας με αίμα
- Βραχνάδα
- Πληκτροδακτυλία ή πρήξιμο δακτύλων σε χέρια και πόδια
Αιτiεσ
Ο καπνός του τσιγάρου είναι υπεύθυνος για πάνω από το 80% του συνόλου των περιπτώσεων καρκίνου του πνεύμονα. Άλλες αιτίες περιλαμβάνουν έκθεση σε:
- Ραδόνιο
- Βηρύλλιο
- Χρώμιο
- Καυσαέρια ντίζελ
- Ατμοσφαιρική ρύπανση
- Αμίαντο
- Αρσενικό
- Καπνό άνθρακα
- Εκπομπές εσωτερικού χώρου από άλλα καύσιμα
Άτομα με χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ), πνευμονική ίνωση, καρκίνο στο κεφάλι, στο λαιμό ή στον οισοφάγο ή καρκίνο του μαστού έχουν επίσης μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης της ασθένειας.
Κάποια άτομα ενδέχεται επίσης να έχουν γενετική προδιάθεση για καρκίνο του πνεύμονα και αν υπάρχει οικογενειακό ιστορικό της ασθένειας, είναι πιο πιθανό να εμφανίσουν τη νόσο.
Πρoληψη
Η διακοπή του καπνίσματος είναι η πιο αποτελεσματική μέθοδος για πρόληψη της εμφάνισης καρκίνου του πνεύμονα. Οι προσπάθειες για μείωση του καπνίσματος στο δυτικό κόσμο ήταν σχετικά επιτυχημένες, ωστόσο πρέπει να γίνουν ακόμη πολλά για να ενημερωθεί ο κόσμος σχετικά με τις βλαβερές συνέπειες του καπνίσματος σε ορισμένες χώρες. Απαιτούνται επίσης ενιαίες πολιτικές για απαγόρευση του καπνίσματος σε δημόσιους χώρους, ώστε να συμβάλουν στη μείωση των επιπτώσεων από το παθητικό κάπνισμα.
Όταν ο αμίαντος συνδυάζεται με το κάπνισμα τσιγάρων, ο κίνδυνος εμφάνισης καρκίνου του πνεύμονα είναι 40 φορές μεγαλύτερος. Απαιτείται επειγόντως παγκόσμια απαγόρευση για τη χρήση αμίαντου, ώστε να βοηθήσει στην πρόληψη αυτού του κινδύνου.
Διaγνωση και θεραπεiα
Για τη διάγνωση καρκίνου του πνεύμονα χρησιμοποιούνται αξονικές τομογραφίες.
Δεν υπάρχει θεραπεία για την αντιμετώπιση του καρκίνου του πνεύμονα σε ποσοστό έως και 90% των περιπτώσεων, επειδή ανιχνεύονται αργά. Οι ειδικοί κατανοούν πλέον ότι υπάρχουν διαφορετικοί τύποι καρκίνου του πνεύμονα. Αυτό σημαίνει ότι οι θεραπείες μπορούν να προσαρμοστούν αναλόγως σε κάθε άτομο και στον τύπο της νόσου από την οποία πάσχει.
Οι κύριες μορφές θεραπείας περιλαμβάνουν χειρουργική επέμβαση, χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία.
ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚH ΕΠEΜΒΑΣΗ:
Έχουν αναπτυχθεί νέες τεχνικές οι οποίες είναι λιγότερο επεμβατικές για τον ασθενή, με στόχο την αφαίρεση του καρκίνου. Αυτό περιλαμβάνει λαπαροσκοπική χειρουργική επέμβαση, γνωστή ως βίντεο-υποβοηθούμενη χειρουργική θώρακος (VATS). Η χειρουργική επέμβαση διενεργείται μέσω μικρής τομής στο δέρμα, η οποία αποτελεί πολύ λιγότερο σοβαρή επέμβαση από ένα συνηθισμένο χειρουργείο για την αφαίρεση όγκου. Δεδομένου ότι αποτελεί μικρότερη επέμβαση, οι ασθενείς αναρρώνουν ταχύτερα και υπάρχει δυνατότητα να υποβληθούν σε χειρουργική επέμβαση όλο και περισσότεροι ασθενείς.
ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕIΑ:
Καθώς οι ασθενείς με διάφορους τύπους καρκίνου του πνεύμονα ανταποκρίνονται διαφορετικά σε μία χειρουργική επέμβαση, είναι δυνατόν να προσαρμόσουμε τη χημειοθεραπεία στον τύπο του όγκου που έχει κάθε άτομο. Καθώς οι ειδικοί έχουν κατανοήσει περισσότερα σε σχέση με τη βιολογία του καρκίνου του πνεύμονα, έχουν επίσης τη δυνατότητα να αναπτύξουν νέα φάρμακα που στοχεύουν σε συγκεκριμένα τμήματα του καρκίνου. Παραδείγματος χάριν, οι αναστολείς κινάσης τυροσίνης όπως τα erlotinib ή gefitinib έχει φανεί ότι είναι ιδιαιτέρως ευεργετικοί για άτομα με καρκίνο του πνεύμονα σε προχωρημένο στάδιο.
ΑΚΤΙΝΟΘΕΡΑΠΕIΑ:
Έχουν αναπτυχθεί σύγχρονες τεχνικές ακτινοθεραπείας για μείωση των βλαβών που προκαλούνταν στις περιοχές γύρω από τον όγκο. Νέες τεχνικές έχουν επιτρέψει σε άτομα με κακή πνευμονική λειτουργία, στα οποία είχε γίνει σύσταση να μην καταφύγουν σε ακτινοθεραπεία, τελικά να υποβληθούν σε ακτινοθεραπεία.